Μεταφορά από το Πόντος και Αριστερά
Τι ακριβώς είναι τα “ποντιακά ανέκδοτα”; Πώς αξιολογούνται;
Μια συζήτηση που έγινε στο καλό μπλογκ “Η Καλύβα ψηλά στο βουνό” ανέδειξε διάφορες πλευρές αυτού του φαινομένου. Οι διάλογοι έχουν πολύ ενδιαφέρον και τους παραθέτουμε…
Πιστεύουμε όμως ότι υπάρχει ευθύνη του οργανωμένου ποντιακού χώρου που –εξαιρώντας μόνο κάποιες περιφερειακές προσπάθειες– δεν προσπάθησε να αντιστρέψει το κλίμα με μια σοβαρή αντιρατσιστική καμπάνια, χρησιμοποιώντας επίσης και όλα τα σύγχρονα νομικά όπλα απέναντι σε κυνικούς εκδότες-επιχειρηματίες.
Μαρίκα 
ΕΡΩΤΗΣΗ :
–Πώς πίνει νεράκι ένας Πόντιος , από την εικονιζόμενη βρύση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ :
–Φοράει το τσίγκινο κουπάκι για καπέλο (μην του πέσουν οι άλλες βρυσιές) και ενώνει τα χεράκια του (το πόντιο & το αριστερό) στο στάγδην της ροής.
ΥΓ:
Καλά, φεύγω ! Άνοιξα -απ’ την κρασοκατάνυξη- το κουτάκι με τις χαζομαρούλες και θα με περιλάβει ο θείος στις βρυσιές !!!
Μπράβο Πάνο…
Επιτρέπουμε (ως ψευδο-αστειάκια) το ρατσισμό των περσόνων των περσόνων…. που ζητούν και αποδείξεις, γιατί φωτογραφίζει την περίπτωσή τους (τον χαζοχαρούμενο ρατσισμό των αντι-ποντιακών ανεκδότων) ο Πετρόπουλος!!!! (χωρίς 
)
Μ-π
Μ-π,
η ίδια η …περσόνα αυτοσαρκάζεται στην τελευταία φράση της – και κρατά με θαυμαστή ισορροπία το μέτρο των πραγμάτων. Είναι το ίδιο ΠΡΟΣΩΠΟ που λίγο νωρίτερα, σε άλο ποστ, είχε αντιγράψει ένα ποντιακό τραγούδι (έβαλα τη Δ. να μου μεταφράσει δυο-τρεις άγνωστες λέξεις). Αδερφέ, μην ανακαλύπτεις “ρατσισμό” εκεί που ΔΕΝ υπάρχει – ούτε για δείγμα!
ΥΓ. Κι εγώ λέω ποντιακά ανέκδοτα, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα: ξέρεις ότι η γυναίκα της ζωής μου είναι Ποντία! Ποιό άλλο περισσότερο πειστικό επειχείρημα θα μπορούσα να επικαλεστώ για να σου αποδείξω ότι όποιος λέει/ ακούει ποντιακά ανένδοτα ΔΕΝ είν αι ρατσιστής;
“….όποιος λέει/ ακούει ποντιακά ανέκδοτα ΔΕΝ είναι ρατσιστής”
Έτσι νομίζει γιατί έτσι τον βολεύει!
—-
Όλα τα ανέκδοτα που δημιουργούν στερεότυπο και αναφέρονται σε ομάδα του πληθυσμού είναι ρατσιστικά. Είτε αφορούν Πόντιους, είτε Βλάχους, είτε Μαύρους, είτε οτιδήποτε…
Νομίζω ότι ο καθένας κατανοεί τη διαφορά ανάμεσα σε ανέκδοτα που σατυρίζουν πρόσωπα (Γιωρίκας, Κωστίκας, Μπόμπος κ.λπ.) και σ’ αυτά που σατυρίζουν πληθυσμιακές ομάδες….
Κρίμα που λείπει ο Νοσφεράτος από την παρέα μας, για να δώσει μια καλή φροϋδική ερμηνεία για το τι σημαίνει η χρήση τέτοιων ρατσιστικών ανεκδότων.
Πρόταση: Βάλε ως πόστ το κείμενο του Πετρόπουλου για το ρατσισμό που εμπεριέχουν τα αντι-ποντιακά ανέκδοτα. Ο θείος μπορεί να σου βρει το κείμενο από το “Σχολιαστή”….
Μ-π
π2
Μ-π, Με το συμπάθιο, αλλά μου είναι ακατανόητη αυτή η φροϋδική πολιτικά ορθή ενόχληση από τα ποντιακά ανέκδοτα. Τα περισσότερα ποντιακά ανέκδοτα που έχω ακούσει μου τα είπαν -εξ αγχιστείας- Πόντιοι.
π2,
εννοείς ότι οι “εξ αγχιστείας”… ξέρουν;
Μπορεί!
Δεν μπορώ να κρίνω τα ενδοοικογενειακά προβλήματα των “μικτών” οικογενειών.
Μ-π
π2 ,
… ανεξάρτητα από την πλάκα… Ας ξεχάσουμε τους Πόντιους! Δικοί μας είναι τελικά, μπορούμε να τους κάνουμε ότι θέλουμε!
Τα ανέκδοτα για τους μαύρους και τους Εβραίους είναι ρατσιστικά;
Μ-π
π2
Όλα τα ανέκδοτα για πληθυσμιακές ομάδες είναι δυνάμει ρατσιστικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι ένα στοιχειωδώς συγκροτημένο άτομο που λέει ένα τέτοιο ανέκδοτο εκφράζει τον λανθάνοντα ρατσισμό του. Εσύ δηλαδή ποτέ δεν έχεις πει (ή γελάσει με) ανέκδοτα για ξανθιές, ασθενείς, “ήταν μια φορά ένας Έλληνας, ένας Γάλλος, ένας Γερμανός” και πάει λέγοντας;
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι χρειάζεται λίγη χαλαρότητα. Όπως ένα παιδί που παίζει ένα βίαιο παιχνίδι δεν οδηγείται σώνει και καλά στη βία, με τον ίδιο τρόπο δεν υποκρύπτει ένα ανέκδοτο για Ποντίους καμιά αντιποντιακή εμμονή. Αλλιώς θα καταλήξουμε στις αμερικανιές του πολιτικά ορθού λόγου, όπου τα (πραγματικά) προβλήματα λογής λογής μειονοτήτων καμουφλάρονται με την επίφαση του λεκτικού καθωσπρεπισμού απέναντί τους.
π2,
όλα αυτά λογικά!
Έχεις δει πώς αντιδρά ένα ποντιάκι σε σχολείο στην Αθήνα όταν οι συμμαθητές του σκάνουν στα γέλια με τη βλακεία και την αφέλεια των Ποντίων;
Εγώ έχω δει ! ! !
Για αυτό υποστηρίζω απολύτως την κριτική που κάνω και θεωρώ ότι έλλογα όντα θα πρέπει να κατανοούν όλες τις συνέπειες, ακόμα και του φαινομενικά ανώδυνου και καλοπροαίρετου ρατσισμού.
Μ-π
————–
π2
Τι εννοείς ποντιάκι;
Εάν εννοείς απόγονο παλαιών προσφύγων, αμφιβάλλω ειλικρινά εάν αναγνωρίζει τον εαυτό του στον στόχο των ανεκδότων. Ακόμη και να τον αναγνωρίζει όμως, αμφιβάλλω κατά πόσο ενοχλείται περισσότερο απ’ ότι εάν του βρίσουν π.χ. την ομάδα. Εάν εννοείς γόνο πρόσφατων (οικονομικών) προσφύγων (ασχέτως καταγωγής, γλώσσας κλπ.), νομίζω πως το βασικό του πρόβλημα είναι ο ρατσισμός προς τον ξένο γενικώς και όχι πως το ανέκδοτο μιλάει για Ποντίους. Σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά ξένων, μεταναστών, προσφύγων (με ή χωρίς ελληνική ρίζα) που έχω γνωρίσει εγώ έχουν αναπτύξει επαρκή αντισώματα για πολύ χειρότερες συμπεριφορές απέναντί τους, χωρίς να απεμπολούν το δικαίωμά τους να διεκδικούν ίση αντιμετώπιση σε όλους τους τομείς. Οπότε ο μόνος λόγος να παρεξηγηθεί ένα ποντιάκι από ένα ποντιακό ανέκδοτο είναι να του έχουν ενσταλάξει την πεποίθηση ότι η “ποντιακότητα” είναι η κυρίαρχη ταυτότητά του την οποία πρέπει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού.
Τέλος, εδώ μιλάμε για κάτι τελείως διαφορετικό από την ενδεχόμενη σκληρότητα σ’ ένα σχολικό προαύλιο. Ενήλικες είμαστε, που, εδώ τουλάχιστον, έχουμε ανταλλάξει πειράγματα και μπηχτές με το τσουβάλι. Μου φαίνεται λοιπόν κάπως περίεργο να εγκαλείται κάποιος για ρατσισμό επειδή είπε ένα ποντιακό ανέκδοτο, μη απευθυνόμενος σε Πόντιο και αναγνωρίζοντας ότι λέει σαχλαμαρίτσες.
Να σου θυμίσω ορισμένες αντίστοιχες κατηγορίες που έχουν εκτοξευθεί εδώ με εξίσου ασήμαντη αφορμή;
“να του έχουν ενσταλάξει την πεποίθηση ..”
Δεν υπάρχουν εδώ κακοί μετανεωτερικοί εθνικιστές. Ο κάθε ένας μας -και τα παιδιά μας φυσικά- έχουν πολλές ταυτότητες. Μια απ’ αυτές είναι και η ποντιακή….
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο θεωρηρικό όσο το παρουσιάζεις…
Το πρόβλημα με το συγκεκριμένο ρατσισμό που γενούν τα αντι-ποντιακά ανέκδοτα υπάρχει και στους ελλαδίτες Πόντιους… Αν πάμε στους νεώτερους ομογενείς πρόσφυγες από την παλιά ΕΣΣΔ (αυτούς που ονομάσαμε υποτιμητικά “ρωσοπόντιους”), το πρόβλημα είναι διαφορετικό από αυτό των παιδιών των Αλβανών ή των Πακιστανών…. Και αυτό αφείλεται σε ένα πολύ παλιό ιδεολόγημα, που αναπαράγεται επί γενεές (και οι πρόγονοί τους υτο πλήρωσαν ακριβά με εθνοτική καταπίεση και εξορίες απότη Σιβηρία έως την Κεντρική Ασία) ότι εδώ είναι το τέλος μιας ιστορικής περιπέτειας που διαρκή σχεδόν έναν αιώνα, ότι η Χελλάς είναι η “μητέρα-πατρίδα” και οι κάτοικοί της οι ομοεθνείς….
… το πολιτισμικό σοκ που υπέστησαν οι πληθυσμοί αυτοί από το ρατσισμό των ελλαδιτών (συμπεριλαμβανομένων πλέον και των απογόνων των προσφύγων του ‘22) έχει αποτελέσει αντικείμενο μελετών και έχει περιγραφεί επαρκώς…
Τέλος πάντων… το τι σημαίνουν τα αντι-ποντιακά ανέκδοτα το περιγράφει επαρκώς ο Πετρόπουλος.
Μ-π
π2
Ομολογώ πως δεν κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς. Εάν εννοείς πως οι (πρόσφατοι) Πόντιοι περίμεναν μια αντιμετώπιση καλύτερη από την αντιμετώπιση προς έναν παρακατιανό συγγενή από τη μαμά Ελλάδα, δεν διαφωνώ. Αλλά νόμιζα πως μιλάμε για ποντιακά ανέκδοτα κι όχι για τη στάση του μεταπολιτευτικού κράτους προς τους Πόντιους πρόσφυγες.
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν υπαινίχθηκα κανέναν εθνικισμό. Απλώς, ομολογώ πως, συχνά, δεν καταλαβαίνω καθόλου την εμμονή στην ποντιακότητα. Το δικαίωμα στις μνήμες, ναι. Την αναπόληση του χαμένου τόπου, ναι. Το ιστοριοδιφικό μεράκι, ναι. Ακόμη και την διεκδίκηση της αναγνώρισης του κακού που βρήκε τους προγόνους την καταλαβαίνω (υπό κάποιους όρους). Αλλά το δεν σηκώνω ελλαδίτικη μύγα στο ποντιακό σπαθί μου, μου φαίνεται, πώς να το πω, μη παραγωγικό.
π2
Ο Πετρόπουλος εξηγεί τι σήμαιναν τα ποντιακά ανέκδοτα, δηλαδή πώς γεννήθηκαν από την αδυναμία αφομοίωσης των προσφύγων του μεσοπολέμου από ένα ήδη προβληματικό κράτος. Αυτό, ξαναλέω, δεν σημαίνει ότι σήμερα εξακολουθούν ν’ αποτελούν ένδειξη ρατσισμού.
Δεν υπάρχει “εμμονή στην ποντιακότητα”.
Το να λες ότι “είμαι Πόντιος” είναι το ίδιο με το να λες “είμαι Κρητικός“, “είμαι Μωραϊτης“, “είμαι Μακεδόνας”, “είμαι από τα Ζωνιανά” ή το “Σουφλί”. Οι κοινωνιολογικές διαφορές, που απορρέουν από την απουσία του γεωγραφικού χώρου δε σχετίζονται άμεσα με τη συζήτηση. Απλά μπορεί να επισημανθεί ότι κάνουν εντονότερη τη συναισθηματική σχέση…
Ο ρατσισμός -έστω λαιτ, φαινομενικά ανώδυνος και καλοπροαίρετος- σαφώς αμφισβητεί τη συγκεκριμένη ταυτότητα και οδηγεί στη συνειδητή της απεμπόληση. Είναι κλασική η διαδικασία ενσωμάτωσης περιφρονημένων πληθυσμών στην κυρίαρχη κουλτούρα μέσω της εγκατάλειψης των ιδιαίτερων πολιτισμικών χαρακτηριστικών.
Στην περίπτωση των Ποντίων προσφύγων και μεταναστών από την ΕΣΣΔ, όλα αυτά λειτουργούν πολλαπλασιαστικά…
Το πως αντιμετώπισαν το φαινόμενο των αντι-ποντιακών ανεκδότων φαίνεται έντονα στην ανακοίνωση διαμαρτυρίας που εξέδωσαν όταν ο Χριστόδουλος “διαπαιδαγωγούσε” και κατηχούσε στο νέο πνεύμα του τη νεολαία με αντι-ποντιακά ανέκδοτα.
Αν βρω το κείμενο θα σας το καταθέσω… έστι, για να μιλήσουν δι αυτού και αυτοί!
Μ-π
——
Υ.Γ.
“…δεν σηκώνω ελλαδίτικη μύγα στο ποντιακό σπαθί μου“.
Ως ελλαδίτης ομιλώ, που τυχαίνει μια από τις παρα πολλές μου ταυτότητες να είναι και η ποντιακή.
Εξάλλου, η συζήτηση για τις μορφές του ρατσισμού είναι, νομίζω, απαίτηση των καιρών…
Επίσης ο Πετρόπουλος δεν αναφέρεται στο κράτος αλλά στην κοινωνία:
“…Οι ελλαδικοί νεοέλληνες δεν συμπαθούν τους πρόσφυγες. Και ακριβώς: τα αντιποντιακά ανέκδοτα που σήμερα κυκλοφορούν, εκφράζουν (σε τελικήν ανάλυση) την αντιπάθεια των γηγενών κατά της πολυπληθέστερης προσφυγικής ομάδας που εγκαταστάθηκε στη χώρα μας…
Τα τελευταία χρόνια άκουσα πολλά αντιποντιακά καλαμπούρια. Οι σύγχρονοι έλληνες (με την κοντή μνήμη, που τόσο τους χαρακτηρίζει) φαντάζονται ότι τα αντιποντιακά ανέκδοτα είναι ένα καινούργιο φρούτο και, επιπλέον, κρυφοκαμαρώνουν για την εξυπνάδα τους. Θα ήθελα να διαβεβαιώσω τον αναγνώστη πως, αφ’ ενός, τα αντιποντιακά ανέκδοτα πρωτοφάνηκαν πριν αρκετές δεκαετίες και, αφ’ετέρου, σχεδόν όλα αυτά τα πρόσφατα καλαμπούρια είναι ξένης προέλευσης – τα λένε οι “γνήσιοι” αμερικάνοι κατά των πολωνών, οι γάλλοι κατά των βέλγων κ.ο.κ. Πρoσέτι, οι νεοέλληνες ποτέ δεν θέλησαν να μάθουν το τι σκέφτονται οι άλλοι λαοί γι’ αυτoύς. ( … ) Τα αντιποντιακά ανέκδοτα αποτελούν ένα τυπικό δείγμα προφορικού ενδορατσισμού. Οι πόντιοι κατέληξαν να είναι ο ύστατος στόχος των ελλαδικών ρωμιών. “
Έλληνας ή Ελλαδίτης;
http://panosz.wordpress.com/2006/12/19/elladitis/
ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ…
Είχε εκδοθεί στην Αθήνα, στις 21-2-2000, από δύο συλλόγους ποντίων από τη Σοβιετική Ένωση: [Σύλλογος ποντιακού ελληνισμού
“Μιθριδάτης” (Καλλιθέα) και Σύλλογος Ποντίων “Ευκλείδης” (Μενίδι)]
—————————–
“Σχετικά με το ανέκδοτο για τους Ποντίους του κ. Χριστοδούλου”
Μεγάλη έκπληξη μας περίμενε στις 20 του μηνός, όταν από τα περισσότερα μεγάλα κανάλια της χώρας μας ακούσαμε -εν μέσω παραινέσεων για το ρόλο της εκκλησίας- το “αντιποντιακό ανέκδοτο” που είπε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος, σε χιλιάδες μαθητές.
Το ολίσθημα του Αρχιεπισκόπου είναι εξαιρετικά βαρύ, γιατί με όχημα τα “αντιποντιακά ανέκδοτα”, εδώ και πολλά χρόνια έχει εμφανιστεί ένας ιδιότυπος ρατσισμός κατά του ποντιακού ελληνισμού, και ειδικά κατά των παιδιών μας που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία. Τα “αντιποντιακά ανέκδοτα” υπήρξαν ο κατεξοχήν συμβολισμός της αλλοτρίωσης που μαστίζει τους σύγχρονους Έλληνες. Η αμάθεια, η ελλειπής ιστορική μνήμη, η αδυναμία αντιμετώπισης των νέων ζητημάτων που προκύπτουν για τον ελληνισμό, βρίσκουν την έκφρασή τους στη φυγή από την πραγματικότητα με ανέκδοτα, ναρκωτικά κ.ά. Γιατί να ασχοληθεί ο νεοέλληνας με τους Πόντιους, τη γενοκτονία τους, τη συνεχιζόμενη προσφυγιά τους; Γιατί να μεριμνήσει για την κοινωνική ένταξη των νέων προσφύγων από την πρώην Σοβιετική Ένωση; Γιατί να νοιώσει ότι η σύγχρονη τραγωδία τους αποτελεί μια επιβίωση του μεγάλου μικρασιατικού δράματος;
Αφού μπορεί να τους πουλήσει 60 σακιά καναβούρι!!!
…Ελπίζουμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν είχε γνώση των άγνωστων παραμέτρων που αναφέραμε και ελπίζουμε ότι δεν θα επαναλάβει το ολίσθημά του
π2
Ιδού και η απόδειξη ότι οι Πόντιοι λένε ποντιακά ανέκδοτα.
π2, ένας περίεργος φίλος ονόματι Τζιτζιμιτζιχοντζιρίκας, άφησε δύο σχετικά σχόλια. Το ένα απευθύνεται σε σένα:
Τζιτζιμιτζιχόντζιρας
Π2
Κι οι Εβραιοι λενε εβραικά ανεκδοτα κ.λ.π
Νομίζω οτι σε καθε σχετικά νοημονα ειναι προφανής η διαφορά μεταξυ των παλαιοτερων ποντιακών ανεκδοτων …Και των ανεκδοτων τελευταις εσοδειας -μετα το 80- κυριως που αποτελουν απλή μεταγραφή ανεκδοτων που λεγοντας στην Αερική και Δ. Ευρωπη για τις εκεί μειονοτητες…
Ενας σημερινος τηλεοπτικός αστερας εγινε γνωστός στην περασμενη δεκαετια γραφοντας τετοιου ειχους δηθεν εξυπνα αναεκδοτακια κυριως για μαυρους, ξανθιες ,ποντιους , εβραιους κ.λπ ..Τοτε βεβαια τα ανακλαστικά της κοινωνιας δεν ειχαν αμβλυνθει τοσο -δεν ειχαν εθιστει στην απολυτη μαλακία και ισως καποιοι θυμουνται το γιαουρτωμα που υπέστη …
-Αλλοι καιροι αλλα ηθη . Σημεραο καθε αλαζών βλαξ αισθανεται πολύ υπερηφανος εκστομίζοντας ενα ανεκδοτακι για οσους νομίζει οτι ειναι διανοητικά κατώτεροι του…
Σχόλιο από Τζιτζιμιτζιχόντζιρας | Ιανουάριος 8, 2008 |
Τζιτζιμιτζιχόντζιρας
Είδη χιούμορ
Το χιούμορ πολλές φορές υπόκειται σε διαβαθμίσεις και κατηγοριοποιήσεις, ανάλογα με το είδος του, την αισθητική ή την οξύτητά του. Περιφραστικά θα μπορούσαν να αναφερθούν οι εξής κατηγορίες:
Το ξερό χιούμορ. Όταν ο αστεϊζόμενος έχει ύφος ανέκφραστο και ο λόγος του δεν έχει κωμική χροιά.
Το καυστικό ή βιτριολικό χιούμορ. Εδώ οι παρατηρήσεις γίνονται με σκοπό τον εξερεθισμό και τη μείωση των υποκειμένων στο χιούμορ και χρησιμοποιούνται διατυπώσεις και φόρμες, που θα τους προσβάλουν.
Το μαύρο χιούμορ (black humor). Σε αυτό το είδος ο επιχειρούμενος αστεϊσμός ή σάτιρα ανάγεται σε θλιβερά γεγονότα ή καταστάσεις. Το είδος αυτό χρήζει ιδιαίτερης προσοχής ως περισσότερο ευάλωτο σε απόρριψη.
Η παρωδία. Στην παρωδία, μία μορφή ή ένα έργο τέχνης προβάλλεται μιμητικά με διαθλασμένο τρόπο με σκοπό τη γελοιοποίησή του. Στο είδος αυτό ανάγεται και η μίξη (montaz) αληθινών γεγονότων όχι όμως ομοίων κατά τόπο και χρόνο.
Η σάτιρα. Η σάτιρα είναι μια λογοτεχνική ή καλλιτεχνική μορφή που εκθέτει τις αδυναμίες του θέματός της με στόχο τον εμπαιγμό, συχνά με την προσδοκία της βελτίωσής του.
Ο αυτοσαρκασμός. Με τον αυτοσαρκασμό, το άτομο σαρκάζοντας τον εαυτό του προσπαθεί να περάσει ένα μήνυμα στους συνομιλητές του. Θεωρείται δείγμα προηγμένου χιούμορ.
Πηγαίο χιούμορ. Είναι ο τρόπος να κάνει κάποιος τους άλλους να γελούν χωρίς προσπάθεια.
Σουρεαλιστικό χιούμορ. Χιούμορ στο οποίο χρησιμοποιούνται οι φόρμες του υπερρεαλισμού.
Το χιούμορ μέσω της μορφής του λόγου. Χρησιμοποιείται ως μορφή του λόγου ώστε η πρόταση να καταστεί αστεία. Άριστοι ομιλητές που αναγνωρίζουν την αξία του χιούμορ χρησιμοποιούν αυτό ως διάλειμα ιδιαίτερα σε μακρές ομιλίες τους για να μη καταστούν βαρετοί ή αντίθετα προκειμένου απ΄ αρχής να τύχουν της ιδιαίτερης προσοχής των ακροατών τους.
Κατηγορία: Χιούμορ
– Νομίζω οτι το αγγλικο χιουμορ -που στηριζεται σε εναν εξυπνο αυτοσαρκασμό -διαφερει απο το Γαλλικό χιουμέρ που
αναπτυχθηκε στην αυλή του βασιλιά του Παλαιου καθεστώτος μεταξύ αριστοκρατών που πετουσαν σποντες και ειρωνείες για να μειωσουν ο ενας τον αλλον …
Φυσικά και τα δυο είδη διαφερουν απολυτως απο το χοντροκομένο και χυδαιο ηθος των Ποντιακών , εβραικών , και αλλων ρατσιστικών ανεκδότων (τελευταια ακουσα κατι ανεκδοτα για αλβανους που διαδιδουν οι φασιστες ,-αηδία) με προσφανεις στοχους καποιες κοινωνικές ομαδες που απο τους αποβλακωμένους που τα ξεστομίζουν θεωρουνται κατώτερες,….
Σχόλιο από Τζιτζιμιτζιχόντζιρας | Ιανουάριος 8, 2008 |
Αριστεροπόντιε ψυχραιμία. Εγώ στα βιβλιοπωλεία βλέπω ότι τα βιβλία με συλλογή ποντιακών ανεκδότων είναι κατά 90% γραμμένα από Πόντιους! Και εγώ αυτό στους φίλους μου το λέω σαν καλό! Σα δείγμα αυτοσαρκασμού.
Μάρκο, δηλαδή οι συγγραφείς αυτοί κάνουν την αυτοκριτική τους;
Δηλαδή αντικαθιστώντας τον “Γιωρίκα” με τον “Πόντιο” συνεχίζουν την παράδοση; Φυσικά και αμφισβητώ την εκτίμησή σου! Τα αντι-ποντιακά ανέκδοτα ΔΕΝ ξεκίνησαν από τους Πόντιους (διάβασε και πάλι τον Πετρόπουλο).
Το τι σημαίνουν και το πώς λειτουργούν τα ανέκδοτα αυτά, εκτός από τον Πετρόπουλο το περιέγραψε με σαφήνεια και ο “Τζιτζιμιτζιχόντζιρας”:
“Φυσικά και τα δυο είδη διαφερουν απολυτως απο το χοντροκομένο και χυδαιο ηθος των Ποντιακών , εβραικών , και αλλων ρατσιστικών ανεκδότων (τελευταια ακουσα κατι ανεκδοτα για αλβανους που διαδιδουν οι φασιστες ,-αηδία) με προφανεις στοχους καποιες κοινωνικές ομαδες, που απο τους αποβλακωμένους που τα ξεστομίζουν θεωρουνται κατώτερες….”
Μ-π
π2
Καλημέρα. Για να μη λέμε ξανά τα ίδια, να πω μόνο πως εγώ δεν ξέρω τη διαφορά ανάμεσα σε αυθεντικά ποντιακά, αντιποντιακά και νεοαντιποντιακά ανέκδοτα. Ξέρω μόνο τη διαφορά ανάμεσα σε καλά και κρύα ανέκδοτα. Κατά τα άλλα, δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό να γελάσω με ένα ανέκδοτο που στοχεύει οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, στον κανονικό μου λόγο θα μπορούσα να αναπαράγω παρόμοια μοτίβα. Η σύμβαση του χιουμοριστικού λόγου νομίζω πως είναι ακριβώς το γεγονός ότι δεν ισχύουν οι συμβάσεις και οι παραδοχές της “κανονικής” σκέψης και ομιλίας.
π2
Παρεμπιπτόντως, Μ-π, έπεσα σε μια βιβλιογραφία για την ποντιακή γλώσσα (κατεβαίνεις μέχρι το κεφάλαιο Pontic), οπότε είπα να στην αναφέρω.
Χθες έπεσα σε μπλακ- άουτ, αλλά ας είναι καλά ο π2!
Ανέκδοτο, που το λέει ένας φίλος απο τον Πύργο.
Γιατί οι Πυργιώτες, οδηγούν αυτοκίνητα με μικρά τιμόνια;
Για να μπορούν να οδηγούν με χειροπέδες.
“…δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό να γελάσω με ένα ανέκδοτο που στοχεύει οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, στον κανονικό μου λόγο θα μπορούσα να αναπαράγω παρόμοια μοτίβα.”
π2,
θεωρώντας ότι η γελοιοποίηση μιας κοινωνικής ομάδας, ακόμα και σε συνθήκες ευωχίας και ανάλαφρης συναναστροφής, καλλιεργεί στερεότυπα και δημιουργεί εικόνες -που δεν μπορείς να τις περιορίσεις στη χρονική στιγμή που επικρατεί η “σύμβαση του χιουμοριστικού λόγου”- προσωπικά εδώ και πολλά χρόνια συνειδητά αποφεύγω να γελάω με ανέκδοτα για μαύρους, εβραίους κ.λπ. Θα πεις βέβαια ότι ως Πόντιος έχω τη μύγα και μυγιάζομαι. Ίσως!!!
Σ’ ευχαριστώ για την παραπομπή. Είναι χρήσιμη και (άμεσα) αξιοποιήσιμη…
Μια τιμωρία που θα μπορούσα να σου επιβάλλω για κάθε φορά που γελάς με ένα ρατσιστικό αντι-ποντιακό ανέκδοτο, είναι να αποστέλλεις πάραυτα μια χρήσιμη e-διεύθυνση.
‘Ετσι θα παίζουμε, εν είδει χάπενιγκ, το πανάρχαιο παιχίδι: Ύβρις-Κάθαρσις
Μ-π
π2
OK, δεκτό. Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια (και απροβλημάτιστα γέλια και παραπομπές).
21 Σχόλια »
- στις
Μεταμορφώσεις” επίσης εγραψα
Ποντιοι
Καθησα και το σκεφτηκα. Πραγματι τα ποντιακά ανεκδοτα εχουν κατι το ενοχλητικό… Οχι διοτι ενοχλουνται πιά οσοι εχουν Ποντιακή καταγωγή…Εξαλλου μαλλον ειναι καινουριο φρουτο και οι Ποντιοι -Μικρασιατες και αλλοι προσφυγες γονείς μας εχουν υποστεί Πολύ χειροτερες προσβολές(για να θυμειθουμε ποιές λεγανε π.χ Παστρικές ” και γιατί οι εδώ ντοπιες …μόνο και μόνο επειδή είχαν την συνηθεια να πλενονται…
.. – οχι γιατί μας ενοχλουν
– Αλλα γιατί ακφραζουν μια χοντροκομε΄νη αντιληψη του αστειου μια ηλιθια αντιληψη που υπαινισσεται οτι αυτοι ποιυ τα λένε ειναι οι Εξυπνοι (Λολ Λολ λολ) ενώ η εξυπναδα τους ειναι εμφανώς περιορισμένη οπως ο μετωπιαιος χωρος τους και οι απογονοι προσφυγων οι χαζοι..
Ακριβώς το αντιθετοτης εννοιας του Χιουμορ δηλαδή…
Πως αντιδραμε σε ανεκδοτα για Ποντιους , Φτωχους, Εβραιους , μαυρους , Γυφτους κ.λ.π
ε…Μαλλον οπως λεει και το τραγουδι : ΔΕ ΓΕΛΑΜΕ (ΡΕ )…
” κΑΙ ΜΗ ΓΕΛΑΣ ΜΕ ΗΛΙΘΙΑ ΑΣΤΕΙΑ”
δε γελαμε ρε…με τα ηλιθια αστεια σας ..!!!!εδω δε με την ευκαιρία θα προσθετα : Το ιδιο ηλιθια με τα Εβραιικά, Ποντιακά , ανεκδοτα για μαυρους , Αλβανους , κ.λ. μου φαινονται και τα διαφορα υποννοουμενα για τις γυναικες που θελουν να μπουν στο Αβατον και να κανουν τουρισμό ενώ οι Αγιοι πατερες διαφυλαττουν το Ορος αμολυντο και την Φυσιν του Παρθεναν κ.λ.
Και για αυτά εχω να πώ ” Μη γελάς με ηλιθια αστεία”…
Σχόλιο από Τζιτζιμιτζιχόντζιρας | Ιανουάριος 13, 2008 <!– @ 12:56 π.μ. –> - Επίσης εκεί εγραψαΚι οι Εβραιοι λενε εβραικά ανεκδοτα κ.λ.π
Νομίζω οτι σε καθε σχετικά νοημονα ειναι προφανής η διαφορά μεταξυ των παλαιοτερων ποντιακών ανεκδοτων …Και των ανεκδοτων τελευταις εσοδειας -μετα το 80- κυριως που αποτελουν απλή μεταγραφή ανεκδοτων που λεγοντας στην Αερική και Δ. Ευρωπη για τις εκεί μειονοτητες…
Ενας σημερινος τηλεοπτικός αστερας εγινε γνωστός στην περασμενη δεκαετια γραφοντας τετοιου ειχους δηθεν εξυπνα αναεκδοτακια κυριως για μαυρους, ξανθιες ,ποντιους , εβραιους κ.λπ ..Τοτε βεβαια τα ανακλαστικά της κοινωνιας δεν ειχαν αμβλυνθει τοσο -δεν ειχαν εθιστει στην απολυτη μαλακία και ισως καποιοι θυμουνται το γιαουρτωμα που υπέστη …
-Αλλοι καιροι αλλα ηθη . Σημερα ο καθε αλαζών βλαξ αισθανεται πολύ υπερηφανος εκστομίζοντας ενα ανεκδοτακι για οσους νομίζει οτι ειναι διανοητικά κατώτεροι του…Σχόλιο από Τζιτζιμιτζιχόντζιρας | Ιανουάριος 8, 2008 Σχόλιο από Τζιτζιμιτζιχόντζιρας | Ιανουάριος 13, 2008 <!– @ 12:57 π.μ. –> - Και επίσης :Βεβαια υπηρχε κι εκείνο το ειδος ‘‘χιουμορ” που εβρισκε εξυπνο στην περασμένη δεκαετια και στις αρχες της τωρινής , το να ασχολειται με τις ελιες του Σημιτη…ή με το γεγονός οτι τον λεγαν Σημιτη αρα ητο εβραιος οπως διεδιδαν μετα μανίας οι γνωτοι αντησιμιτες και αντισημιτικοι…Παρομοιο με εκείνο το είδος χιουμορ που πριν κανα δυο χρόνια κραυγαζε η παραταξη (και α και ου και Δαπ νδφοκ ) παροντοις γνωστου υποργου που ταμπουρλαιζε με τα ταμπουραλα του : ” Βουλγαρακη Βουλγαράκη …αμα τον….. τον …..”
Και γελουσαν οι χιουμοριστες !!!!- Και βεβαια , επειδή σχεδόν παντα εχει ο καιρός γυρισματα οι ιδιοι ακριβώς που ανηπαραγαν αυτή την χυδαιοτητα , τόσα χρόνια , ως ”Χιουμορ”Τσιριζουν οταν ακουν τα ολο και περισσοτερα και διογκουμενα ανεκδοτακια που αφορουν τωρα πια τον ινδαλμα τους και τον περιγυρο τους και καταγγελουν την ”χυδαιοτητα” ….. Σχόλιο από Τζιτζιμιτζιχόντζιρας | Ιανουάριος 13, 2008 <!– @ 12:58 π.μ. –> - Επίσης αφιερωσα στην Χελιδωνα μ-λ το τραγουδι :Στέρεο Νόβα : Ηλίθια αστεία(Αφιερωμενο σε οσους βρισκουν εξυπνο να λενε Ποντιακά ανεκδοτα …και νιωθουν εξυπνοι λεγοντας τα)(και θα προσθετα ..σε οσους αισθανονται πολύ μαγκες
προσβαλλοντας κα κοροιδευοντας τις γυναικες που τολμουν μια ακτιβιστικη πραξη παραβιαζοντας ενα Αβατο που μας προσβαλλει ολους .ως…”τζάμπα μάγκες ”Ισα ρε μαγκες!Στέρεο Νόβα : Ηλίθια αστεία
———————————Κάποτε, μπορεί κάπου μια μέρα
να δεις το δίκιο μέσα από ένα στόχο στον αέρα
θα είναι ήδη όμως αργά γιατί θα ‘χουν χαθεί τόσοι
από τη μόλυνση, απ’ τη μόδα, από μια ισχυρή δόση
Από τον πάτο ως την κορφή αυτή η ζωή βρωμάει
και ξέρω πώς να επιβιώνω γιατί έχω γίνει τομάρι
Κατάλαβέ το, μάνα, δε γυρίζω πίσω
δε θα τα τινάξω, μα ούτε κι έτσι θα τ’ αφήσω
Η οργή είναι ένα διάστημα κλεισμένο στ’ αυτιά
αυτές τις μέρες πρέπει να φωνάζεις δυνατά
Με ταϊζουν βλακείες και περιμένουν να χωνέψω
Κοιτάζω τον κόσμο, δεν ξέρω τι να πιστέψω
μα ο θεός είναι δυνατός, μου ανοίγει τα μάτια
Να σ’ αγαπώ πιο πολύ, να σε φυλάω από την κακίαΜην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστείαΚάποτε, μπορεί κάπου μια μέρα
από τη θέση που είσαι να πας λίγο πιο πέρα
θα είναι ήδη όμως αργά γιατί θα ‘χεις διώξει άλλους
από μια θέση στη ζωή, απ’ τον πλανήτη Γη
Μια αγελάδα σε μια αφίσα στέκει μολυσμένη
αντανακλάται στα γυαλιά σου και μετά από λίγο φεύγεις
Ο χρόνος σου τελειώνει, λες “η μέρα αυτή πάει”
μα ο χρόνος επιστρέφει κι εσύ λες τα ίδια πάλι
Λες “τώρα μπορώ ν’ αλλάξω, μα είναι ήδη αργά”
και αφήνεις τη ζωή σου να πνιγεί στα ρηχά
Οι πιο πολλοί αποφεύγουν να σε κοιτάξουν στα μάτια
στο πίσω κάθισμα γλυστρούν και πνίγουν τα δάκρυαΜην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστείαΔε θ’ αφήσω αυτές τις μέρες να με πάρουν από κάτω
τους φόβους που με τρέφουν θα τους κάνω κάτι άλλο
θα αλλάξω τη ζωή μου σε κάτι θετικό
και κάθε άσχημη ενέργεια θα τη στείλω στο καλό
θα δώσω σημασία σ’ αυτά που εσύ πετάς
μιας και στο τίποτα μπορείς να βρεις αυτό που ζητάς
Στα σκουπίδια βρίσκουν τα σκυλιά φαγητό
Τις περιοχές αυτές τις προστατεύει ο θεός
όπως τους άνεργους, τους άστεγους, κι όσους ζουν στο μέλλον
Σε αυτούς που αγαπούν και πιστεύουν, φιλιά στέλνω
Τώρα που τα σύννεφα προς το βορρά φεύγουν
και χιλιάδες παιδιά σ’ αυτόν τον κόσμο μεγαλώνουν
ρίχνοντας το βλέμμα τους σε πλαστικά καλώδια
σε κτίρια, σε φώτα ή σε γυμνασμένα πόδιαΜην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία
σαράντα μήλα Κόκκινα 
Εγω γνωρισα καποιον που συμμετειχε στη συζητηση αυτη απο αλλού, ομάδα συζήτησης για θεματα διαδικτυου, λογοκρισιας κλπ. Και μου ειπε περιπου τι συνεβη και μου εδωσε λιστα με διευθυνσεις που με εφερε εδω.
Απο τη μια μιλαμε για ελευθερια ανωνυμιας στο διαδικτυο και απο την αλλη ειδα να λεει ο ιδιοκτητης του αλλου μπλογκ οσοι δεν εχουν ονομα κι επιθετο και λενε υπερ καποιου λογοκρινονται. Πως δε ζητανε και φωτοτυπια ταυτοτητας, τωρα στα μπλογκ για να σχολιασεις, απορω!