Η διάστασή μου

Ζω με την διάσταση της μεγάλης θλίψης
Στο αβέβαιο σήμερα
Όπου τα ζώα είναι φθονερά και αδιάλλαχτα
Στη θανατηφόρα τους άγρα 

Φριχτό ν’ απαντέχεις ένα μήνυμα που δεν έρχεται … 

Τι είναι αυτό που εκμηδενίζει την φωνή μας;
Σύνορο τέλους,
Άγρια παλίρροια
Η θειάφινη ερημία του νεκρόκοσμου

 Γιαυτήν την αδυσώπητη και ανάξια εποχή
Όπου το μοναχικό αηδόνι
Δε διαφεντεύει το χώμα του
Μα δένεται σκληρά με τα οστά του…

——-

Κώστας Θρακιώτης – «Η κραυγή της σιωπής μου»