-Θάλασσες…

Λαοί, ποιητές, ζωγράφοι, θρύλοι, τραγούδια,δεισιδαιμονίες ….ασχολήθηκαν μαζί της
Ίσως όσο με τίποτε άλλο στον κόσμο.
Θάλασσα…μια μιρκή περιήγηση..

Η πιο όμορφη θάλασσα
Ναζίμ Χικμέτ

Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ’ όλα,
δε στο ‘χω πει ακόμα.

«Η άλλη θάλασσα»

«Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας
Είμαι επισκέπτης
Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά κι έπειτα δεν μου ανήκει
Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει «δικό μου είναι»
Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία
Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε
Ότι δεν έχω καν όνομα
Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο
Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω
Ξεχάστε με στη θάλασσα
Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία».

Θόδωρος Αγγελόπουλος . 1935 – 2012…

-Me gustas cuando callas

                                                                                                              Publo Neruda 

Me gustas cuando callas porque estás como ausente,
y me oyes desde lejos, y mi voz no te toca.
Parece que los ojos se te hubieran volado
y parece que un beso te cerrara la boca.

Como todas las cosas están llenas de mi alma
emerges de las cosas, llena del alma mía.
Mariposa de sueño, te pareces a mi alma,
y te pareces a la palabra melancolía.

…για ένα μπουκάλι λάδι

Το 2012 ξεκίνησε όπως ακριβώς τελείωσε το 2011. Με μία «πορτοκαλί» ζαλάδα να έχει εγκατασταθεί μονίμως μέσα μας. Μας θολώνει το βλέμμα και σταδιακά σταματάμε να ακούμε. Το κεφάλι μετατρέπεται σε ένα κενό δοχείο και το διαπερνάν οι εξελίξεις, οι ειδήσεις, τα πιο νέα μέτρα, χωρίς να σκαλώνουν πουθενά.

Αδειάζουμε καθημερινά, γινόμαστε λιγότεροι και έχουμε σοβαρές πιθανότητες σύντομα, να αγγίξουμε τα όρια της απόλυτης ατομικότητας και να μετατραπούμε σε «idiots» με την ερμηνεία που πολύ σωστά έχουν δώσει στην λέξη οι Αγγλοσάξονες.

Αυτή η κενότητα, θεωρώ ότι είναι η χειρότερη επίπτωση της κρίσης. Της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Έχει καταφέρει να μας κάνει διαρκώς κάτι λιγότερο από αυτό που ήμασταν, κάτι πιο περιορισμένο, λιγότερο κομψό, λιγότερο ενδιαφέρον, λιγότερο αξιόλογο, πιο μοναχικό και όλο και πιο …λιγότερο!

Από την «Ελληνοφρένεια»